Veranderingen in de beweeglijkheid van de weefsels in het lichaam (botten, spieren, organen, zenuwen en fascia) veroorzaken een verandering in de doorstroming (bloed of lymfe) en bezenuwing. Hierdoor geraakt het natuurlijke evenwicht verstoord waardoor allerlei klachten kunnen ontstaan. 

Osteopathie is een behandelmethode die erop gericht is deze veranderingen in de beweeglijkheid op te sporen. Osteopaten gaan daarbij steeds op zoek naar de onderliggende oorzaak van het probleem. Door manuele ingrepen worden deze verstoringen in de beweeglijkheid opgeheven. Hierdoor wordt het zelfregulerende vermogen geactiveerd, waardoor het lichaam in staat is om zelf het evenwicht te herstellen.

Definitie van osteopathie volgens WHO : Osteopathy is a system of medicine that emphasizes the theory that the body can make its own remedies, given normal structural relationships, environmental conditions, and nutrition. It differs from allopathy primarily in its greater attention to body mechanics and manipulative methods in diagnosis and therapy.